-
1 obdzierać
глаг.• обдирать* * *obdziera|ć\obdzieraćny несов. 1. обдирать;2. kogo z czego перен. лишать кого чего; отнимать у кого что; ср. obedrzeć+1. zdzierać 2. pozbawiać
* * *obdzierany несов.1) обдира́тьSyn: -
2 obedrzeć
глаг.• ободрать* * *obed|rzeć\obedrzećrę, \obedrzećrze, \obedrzećrzyj, obdarł, obdarty сов. 1. ободрать;\obedrzeć skórę z zająca ободрать зайца, снять шкуру с зайца; \obedrzeć korę ободрать (содрать) кору;
2. kogo z czego перен. лишить кого чего; отнять у кого что;\obedrzeć kogoś ze złudzeń развеять (рассеять) чьй-л. иллюзии; ● \obedrzeć kogoś ze skóry содрать шкуру (три шкуры) с кого-л.+1. zedrzeć 2. pozbawić
* * *obedrę, obedrze, obedrzyj, obdarł, obdarty сов.1) ободра́тьobedrzeć skórę z zająca — ободра́ть за́йца, снять шку́ру с за́йца
obedrzeć korę — ободра́ть (содра́ть) кору́
obedrzeć kogoś ze złudzeń — разве́ять (рассе́ять) чьи́-л. иллю́зии
•Syn: -
3 rozliczać
глаг.• распределять* * *rozlicza|ć\rozliczaćny несов. 1. распределять, расчислять;2. kogo z czego принимать от кого отчёт (в чём)* * *rozliczany несов.1) распределя́ть, расчисля́ть -
4 rozliczyć
глаг.• распределить• урегулировать* * *rozlicz|yć\rozliczyćony сов. 1. распределить, расчислить;2. kogo z czego принять от кого отчёт (в чём)* * *rozliczony сов.1) распредели́ть, расчи́слить -
5 upoważniać
глаг.• авторизовать• дозволить• дозволять• называть• озаглавить• позволять• поручать• разрешать• разрешить• санкционировать• уполномочивать• уполномочить* * *upoważnia|ć\upoważniaćny несов. 1. уполномочивать, снабжать полномочиями;2. kogo do czego давать кому право на что; ср. upoważnić+1. upełnomocniać 2. uprawniać
* * *upoważniany несов.1) уполномо́чивать, снабжа́ть полномо́чиямиSyn:upełnomocniać 1), uprawniać 2) -
6 upoważnić
глаг.• авторизовать• дозволить• дозволять• озаглавить• позволять• поручать• разрешать• разрешить• санкционировать• уполномочивать• уполномочить* * *upoważni|ć\upoważnićj, \upoważnićony сов. 1. уполномочить, снабдить полномочиями;\upoważnić kogoś do odbioru towaru дать кому-л. доверенность на получение товара, доверить кому-л. получить товар; 2. kogo do czego дать право кому на что; nikt cię nie \upoważnićił do tego, aby... тебе никто не давал права...+1. upełnomocnić 2. uprawnić
* * *upoważnij, upoważniony сов.1) уполномо́чить, снабди́ть полномо́чиямиupoważnić kogoś do odbioru towaru — дать кому́-л. дове́ренность на получе́ние това́ра, дове́рить кому́-л. получи́ть това́р
2) kogo do czego дать пра́во кому на чтоnikt cię nie upoważniił do tego, aby... — тебе́ никто́ не дава́л пра́ва...
Syn:upełnomocnić 1), uprawnić 2) -
7 uprawniać
глаг.• озаглавить* * *uprawnia|ć\uprawniaćny несов. kogo do czego давать кому право на что; уполномочивать кого на что* * *uprawniany несов. kogo do czegoSyn: -
8 uprawnić
глаг.• озаглавить• уполномочить* * *uprawni|ć\uprawnićony сов. kogo do czego дать кому право на что; уполномочить кого на что* * *uprawniony сов. kogo do czegoSyn: -
9 wyliczać
глаг.• засчитывать• зачитывать• насчитать• насчитывать• отсчитывать• перечислить• перечислять• подсчитать• подсчитывать• полагать• посчитать• рассчитать• рассчитывать• сосчитать• считать* * *wylicza|ć\wyliczaćny несов. 1. перечислять;2. высчитывать, подсчитывать; 3. отсчитывать, отмерять; 4. kogo z czego требовать отчёта у кого в чём; \wyliczać kogoś z każdego grosza требовать отчёта у кого-л. о каждой потраченной копейке+1. wyszczególniać 2. obliczać 3. odliczać
* * *wyliczany несов.1) перечисля́ть2) высчи́тывать, подсчи́тывать3) отсчи́тывать, отмеря́ть4) kogo z czego тре́бовать отчёта у кого в чёмwyliczać kogoś z każdego grosza — тре́бовать отчёта у кого́-л. о ка́ждой потра́ченной копе́йке
Syn: -
10 wyzuć
wyzu|ć\wyzućty сов. kogo z czego лишить кого чего, отнять у кого что;\wyzuć z praw лишить прав; \wyzućty ze wstydu бессовестный, бесстыжий
+ pozbawić* * *wyzuty сов. kogo z czegoлиши́ть кого чего, отня́ть у кого чтоwyzuć z praw — лиши́ть прав
wyzuty ze wstydu — бессо́вестный, бессты́жий
Syn: -
11 wyzuwać
глаг.• лишать* * *wyzuwa|ć\wyzuwaćny несов. kogo z czego редко лишать кого чего, отнимать у кого что* * *wyzuwany несов. kogo z czego редколиша́ть кого чего, отнима́ть у кого чтоSyn: -
12 dopominać się
-
13 dopomnieć się
-
14 odsądzać
глаг.• отдалять* * *odsadza|ć\odsadzaćny несов. отдалять; отстранять; ср. odsądzić+odsuwać, odstawiać
* * *odsądzany несов. kogo od czegoотка́зывать кому в чём, не признава́ть за кем чегоodsądzać od talentu kogoś — отка́зывать в тала́нте кому́-л.
-
15 odsądzić
глаг.• отдалить* * *odsadz|ić\odsadzićony сов. отдалить; отстранить:\odsadzić prosięta отнять поросят от матки
+ odsunąć, odstawić* * *odsądzę, odsądzony сов. kogo od czegoотказа́ть кому в чём, не призна́ть за кем чего; ср. odsądzać -
16 dopominać\ się
несов. o kogo-co, czego напоминать о ком-чём; требовать чего -
17 dopomnieć\ się
dopomn|ieć się\dopomnieć\ sięę się, \dopomnieć\ sięij się сов. o kogo-co, czego напомнить о ком-чём; потребовать чего -
18 należeć
глаг.• болеть• быть• наступить• принадлежать• славиться• слыть• существовать* * *należ|ećнесов. 1. do kogo-czego принадлежать кому-чему, быть чьей собственностью;2. do kogo-czego принадлежать к кому-чему; относиться к кому-чему; входить в состав чего, состоять в чём;\należeć
do partii состоять в партии, быть членом партии; zadanie nie \należećało do łatwych задача была не из лёгких;3. do czego участвовать в чём;\należeć do spisku участвовать в заговоре;
rób со do ciebie \należećy делай своё дело;
5. \należećу безл. следует, надлежит, нужно;\należećу zastanowić się следует подумать; \należećу poczekać нужно подождать;
● (tak) jak \należećy как следует, (так) как полагается+3. brać (mieć) udział 5. trzeba, powinno się
* * *несов.2) do kogo-czego принадлежа́ть к кому-чему; относи́ться к кому-чему; входи́ть в соста́в чего, состоя́ть в чёмnależeć do partii — состоя́ть в па́ртии, быть чле́ном па́ртии
zadanie nie należało do łatwych — зада́ча была́ не из лёгких
3) do czego уча́ствовать в чёмnależeć do spisku — уча́ствовать в за́говоре
rób co do ciebie należy — де́лай своё де́ло
5) należy безл. сле́дует, надлежи́т, ну́жноnależy zastanowić się — сле́дует поду́мать
należy poczekać — ну́жно подожда́ть
•Syn: -
19 przypadać
глаг.• валиться• впасть• завалиться• опадать• падать• пасть• припадать• рухнуть• слететь• спадать• упасть* * *несов. 1. do kogo-czego припадать, прижиматься, приникать к кому-чему;2. do kogo-czego бросаться, кидаться к кому-чему; 3. происходить, случаться; приходиться; 4. па kogo-co приходиться на кого-что; выпадать, доставаться кому-чему (на чью долю); ср. przypaść+2. dopadać 3. przytrafiać się, wypadać 4. wypadać
* * *несов.1) do kogo-czego припада́ть, прижима́ться, приника́ть к кому-чему2) do kogo-czego броса́ться, кида́ться к кому-чему3) происходи́ть, случа́ться; приходи́ться4) na kogo-co приходи́ться на кого-что; выпада́ть, достава́ться кому-чему ( на чью долю); ср. przypaśćSyn: -
20 przypaść
глаг.• прийтись• припасть* * *przypa|ść\przypaśćdnę, \przypaśćdnij, \przypaśćdł сов. 1. do kogo-czego припасть, прижаться, приникнуть к кому-чему;\przypaść do ziemi приникнуть к земле;
2. do kogo-czego броситься, кинуться к кому-чему;3. произойти, случиться, прийтись;to \przypaśćdło na koniec piątego wieku это произошло в конце пятого века; święto \przypaśćdło na czwartek праздник пришёлся на четверг;
4. na kogo-co прийтись на кого-что, выпасть, достаться кому-чему;\przypaść komuś w udziale прийтись (выпасть) на чью-л. долю;● \przypaść do serca прийтись по душе;
\przypaść do gustu прийтись по вкусу, понравиться+2. dopaść 3. przytrafić się, wypaść 4. wypaść
* * *przypadnę, przypadnij, przypadł сов.1) do kogo-czego припа́сть, прижа́ться, прини́кнуть к кому-чемуprzypaść do ziemi — прини́кнуть к земле́
2) do kogo-czego бро́ситься, ки́нуться к кому-чему3) произойти́, случи́ться, прийти́сьto przypadło na koniec piątego wieku — э́то произошло́ в конце́ пя́того ве́ка
święto przypadło na czwartek — пра́здник пришёлся на четве́рг
przypaść komuś w udziale — прийти́сь (вы́пасть) на чью́-л. до́лю
•- przypaść do gustuSyn:
См. также в других словарях:
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
koń — 1. Czarny koń «osoba lub rzecz, która niespodziewanie wygrywa w jakiejś konkurencji, okazuje się lepsza od faworytów»: Żaden z czarnych koni prezydenckiego wyścigu w USA nie wytrzymał nawet połowy prawyborów. GW 01/03/2000. 2. Gnać, jechać,… … Słownik frazeologiczny
daleki — dalekiecy, dalszy 1. «o kimś lub o czymś znajdującym się, położonym w dużej odległości; odległy, oddalony» Dalekie kraje, strony, wzgórza. Daleki przyjaciel. ◊ Daleki krewny «ktoś związany pokrewieństwem w stopniu piątym i dalszym» ◊ Daleki… … Słownik języka polskiego
naciągnąć — dk Va, naciągnąćnę, naciągnąćniesz, naciągnąćnij, naciągnąćnął, naciągnąćnęła, naciągnąćnęli, naciągnąćnięty, naciągnąćnąwszy naciągać ndk I, naciągnąćam, naciągnąćasz, naciągnąćają, naciągnąćaj, naciągnąćał, naciągnąćany 1. «ciągnąc napiąć,… … Słownik języka polskiego
dystans — m IV, D. u, Ms. dystanssie; lm M. e a. y 1. «odległość, oddalenie w przestrzeni albo w czasie» Dystans między czymś a czymś zmniejsza się (zwiększa się). Patrzeć na coś z dystansu. ◊ Trzymać kogoś a. trzymać się na dystans «ustosunkowywać się do… … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
demonstracja — ż I, DCMs. demonstracjacji; lm D. demonstracjacji (demonstracjacyj) 1. «wystąpienie zbiorowe (zwykle pochód), zgromadzenie mające na celu wyrażenie protestującej przeciw czemu opinii publicznej; manifestacja» Demonstracje bezrobotnych.… … Słownik języka polskiego
dematerializacja — ż I, DCMs. dematerializacjacji, blm «w spirytyzmie i okultyzmie: rzekome znikanie przedmiotów, postaci» przen. żart. «zniknięcie kogo albo czego» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
dumny — dumnyni 1. «mający poczucie własnej godności, znający swoją wartość, wartość swojego środowiska; ambitny» Był zbyt dumny, by się skarżyć na ciężki los. ◊ Być dumnym z kogo, z czego «szczycić się kim lub czym» 2. «mający o sobie wygórowane… … Słownik języka polskiego
dworować — ndk IV, dworowaćruję, dworowaćrujesz, dworowaćruj, dworowaćował przestarz. «drwić, kpić, wyśmiewać się z kogo, z czego» Nie pozwolił z siebie dworować … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
